ناله بانو /غروی اصفهانی

سینه ای کز معرفت گنجینه اسرار بود

کی سزاوار فشار آن در و دیوار بود

طور سینای تجلی مشتعل از نور شد

سینه سینای عصمت مشتعل از نار بود

ناله بانو ، زد اندر خرمن هستی شرر

گوئی اندر خور غم چون نخل آتش بار بود

آنکه کردی ماه تابان پیش او پهلو تهی 

از کجا پهلوی او را تاب این آزار بود

صورتی نیلی شد از سیلی که چون نیل سیاه

روی گیتی زین مصیبت تا قیامت تار بود

آیه اله محمد حسین غروی اصفهانی