شمع جمع

به اکبر افتخاری

ای ساقی جمع همه رفیقان

دور دگر بادهء ز می بگردان

که آرام گیرد آتش درونم

چون موج دریا بعد مرگ طوفان

بر من بده جامی زیاده از حد

با آتش مستی مرا بسوزان

راهی دگر تا ته خط نمانده

تا لحظهء دیدار روی جانان

از ایندو حال من گرفته ای دوست

مرگ جوانان و غم یتیمان

فصل خزان پایان نمی پذیرد

گم گشته از یاد همه بهاران

تردید در دستان پر ز مهرت ؟

تشکیک شد آیا به لطف با ران ؟

خیلی دلم گرفته بی تو ای جان

ای شمع جمع بزم جمله یاران

افراسیاب غم به کشور دل

لشکر کشیده با سپاه دیوان

رستم بیا منت به دیده ام نه

آتش بزن این غصه ها بسوزان

یارب مدد باز آیدش سلامت

برهاندم ، از رنج و درد و هجران ...

ح. د