خورشید

روزی آیی به برم ، ای مه خورشید نشان

که نمانده اثری ز عاشق بی نام و نشان

تا به دیلم رسی و تربت ما را جویی

باغ گل بینی و خورشید هم آنجاست نهان .

حسین دشتی

صبح دگر

صبحی دگر آمد ، به دل اندیشه  ی توست

مرغ دلکم همیشه در بیشه ی توست

ما ریشه به خاک عشقبازی داریم

افسوس که بر ساقه ما ، تیشه ی توست .

حسین دشتی

صبح

به نام دلبرم صبحم شد آغاز

بپیچیده همه پژواک آواز

خداوندا پر و بالم بده ، تا

به سوی کوی او آیم به پرواز .

حسین دشتی

حسود

آن شخص حسودی که بد ما گفته است

وز فتنه او خاطر تو آشفته است

باید که بداند عشق تو در دل ماست

هر چند همیشه بخت عاشق خفته است .

حسین دشتی

کاش

کاش می دانستم ای یار عزیز

ذره ای با ما سر یاریت هست

سهم ما از این همه دلدادگی 

صبح وصل توست یا شام شکست ؟

حسین دشتی

جهان

جهان بی مادرم خالی و تنگ است

تمام شعرها بی او جفنگ است

خدای مهربانی رفته از دست

بدون عشق دلها همچو سنگ است .

حسین دشتی

خوشا

خوشا آنان که سوی یار رفتند

سبک بار از پی دلدار رفتند

ز این دنیای فانی پر کشیدند

به سوی عالم اسرار رفتند .

حسین دشتی

مهمان

چه مهمان ها که داری یا رب امشب

عزیز و مه نگاری داری امشب

چه خوش آن کس که مهمان تو باشد

به عیش و میگساری یا رب امشب !

حسین دشتی

فریاد

تو را فریاد می زد جسم و جانم

تو را ای نازنین ای مهربانم

به فریاد دل زارم برس که

ببرده دوریت صبر و امانم .

حسین دشتی

مرهم

شنیدستم به سوگ افتاده یارم

خزانی گشته قلب نوبهارم

به اشک دیده ام مرهم بسازم

که از غصه درآید غمگسارم .

حسین دشتی

شمع

شمع مادر شد خموش ای وای من

تیره شد چون شب همه دنیای من

همچو خورشید است یاد مادرم

روشنی بخش ره فردای من .

حسین دشتی

ماه

عشق تو از پا درآورده مرا

رحم کن بر این غریب ای دلبرا

تا به کی جور و جفا ای نازنین

از پس ابر آخر ای ماهم  درآ

حسین دشتی

روز هفتم

به روز هفتم از ماه ششم بود

که در گلشن ، گل ما ره بپیمود

به تابستان  ، بهارانی دگر شد

بدونش مهر و ماه انگار گم بود .

حسین دشتی

شب میلاد

شب میلاد تو بوده است ،تبریک

جهان با تو چه آسوده است، تبریک

برایت کنج دل جشنی گرفتم

دلم بی تو چه فرسوده است ! تبریک 

حسین دشتی