پنجه های آواز/مزدا شاهانی

تو بیا مثل قدیم بندی از این ترانه شو

واسه دل گرمی واژه بهترین بهانه شو

که توی وسعت سینه درد آواز نخونده ست

شعله های زده در شعر لحظه های دل سوزونده ست

میگن این هوای سنگین نفس سازمو کشته

ولی پنجه های آواز وقتی با هم باشه مشته

وقتی بی رنگی نقاش میون این همه رنگه

وقتی آواز و ترانه مرهم دل های تنگه

وقتی که شاعرو کشتن اونو با ترانه شستن

نه با این ترانه هرگز مرثیه خون نمی خواستن

مزدا شاهانی