بی تو

   بی تو دنیا بوی زندان میدهد
  بی تو دریا رنگ طوفان میدهد
  بی تو هر شب ساکن ویرانه ام
  بی تو هر شب ساقی میخانه ام
  بی تو ای دلبر دلم تنگ است تنگ
  لشکر غم بر دلم آورده جنگ
  بی تو در قلبم دگر شادی نبود
  غصه آمد دل خوشیها رفته بود
  بی تو من از غصه پرپرمیزنم
  جام زهر از هجر دلبر میزنم
  بی تو چشمم چشمه بی انتهاست
  با تو قلبم پاک وصاف و بی ریاست
  بی تو هر شب ساقی ومی خواره ام
  بی تو من چون لاله صد پاره ام
  بی تو تنهایی من بی انتهاست
  در سکوتم لحظه مرگ صداست
  بی تو خاموشم حقیرم مرده ام
  ای دریغا قلب تو آزرده ام
  آه لعنت بر سفر بر ساربان
  یار من لحظه دگر با من بمان
  مرغ عشقم بی تو در خانه اسیر
  بوسه گرمت زلبهایم نگیر
  چشم سرسبزش مرا آباد کن
  بوسه نازش مرا دلشاد کن
  بی تو یارا خانه زندان منست
  روشنی خانه از نور زن است
  بی تو از تکرار روزها خسته ام
  از طلوع صبح فردا خسته ام
  بی وجودت خانه قبرستان شده
  خشکسالی اندر این بستان شده
  بی وجودت خنده ها گم میشوند
  غصه ها شادی مردم میشوند
  بی تو با یاد نگاهت سرخوشم
  آه حسرت از ته دل میکشم
  بی تو از امید و رویا خالیم
  خود ندانستم که بی تو من کیم
  بی تو ان شمعم که میسوزد ز درد
  بیوفا هجران تو با من چه کرد
  بی تو من پروانه در آتشم
  جام زهر از هجر تو سرمیکشم
  بی تو سر بر شانه کی خم کنم
  شب نشینی با غم و ماتم کنم
  بی تو من یلدای تاریک وسیاه
  گم شده در ظلمت این کوره راه
  بی تو من آواره شهر غریب
  خسته از این روزگار پر فریب
  بی تو از خود خسته ام یارم بیا
  نوبهار و نغمه سارم بیا
  بی وجودت فصلها خاکستری است
  عشق و امید و محبت بستری است
  بی تو من اتشقشان دردهام
  فصل پاییزم و برگ زردهام

   
  حسین دشتی /تیرماه1381