آهنگ دیگر / منوچهر آتشی

شعرم سرود پاک مرغان چمن نیست

تا بشکفد از لای زنبق های شاداب

یا بشکند چون ساقه های سبز و سیراب

یا چون پر فواره ریزد روی گل ها

*

خوشخوان باغ شعر من زاغ غریب است

- نفرینی شعر خداوندان گفتار -

فواره گلهای من مار است و هر صبح

گلبرگها را می کند از زهر سرشار

*

من راندگان بارگاه شاعران را

در کلبهء چوبین شعرم می پذیرم

افسانه می پردازم از جغد

- این کوتوال قلعهء بی برج و بارو -

از کولیان خانه بر دوش کلاغان

گاهی که توفان می درد پرهایشان را

*

از خاک می گویم سخن، از خار بد نام

- با نیش های طعنه در جانش شکسته -

از زرد می گویم سخن ، این رنگ مطرود

از گرگ ، این آزاده از بند رسته

*

من دیوها را می ستایم

از خوان رنگین سلیمان می گریزم

من باده می نوشم به محراب معابد

من با خدایان می ستیزم

*

من از بهار دیگران غمگین و از پائیزشان شاد

من با خدای دیگران در جنگ و با شیطانشان دوست

من یار آنانم که زیر آسمان کس یارشان نیست .

*

حافظ نیم تا با سرود جاودانم

خوانند یا رقصند ترکان سمرقند

ابن یمینم پنجه زن در چشم اختر

مسعود سعدم ، روزنی را آرزومند

*

من آمدم تا بگذرم چون قصه ای تلخ

در خاطر هیچ آدمیزادی نمانم

اینجا نیم تا جای کس را تنگ سازم

یا چون خداوندان بی همتای گفتار

بی مایگان را از ره تاریخ رانم

*

سعدی بماناد

کز شعلهء نام بلندش نامها سوخت

من میروم تا شاخهء دیگر بروید

هستی مرا این بخشش مردانه آموخت

*

ای نخل های سوخته در ریگزاران

حسرت میندوزید از دشنام هر باد

زیرا اگر در شعر حافظ گل نکردید

شعر من ، این ویرانه ، پرچین شما باد

*

ای جغدها ، ای زاغ ها غمگین مباشید

زیرا اگر دشنام زیبائی شما را رانده از باغ

و آوازتان شوم است در شعر خدایان

من قصه پرداز نفس های سیاهم

فرخنده می دانم سرود تلختان را

*

من آمدم تا بگذرم ، آری چنین باد

سعدی نیم تا بال بگشایم بر آفاق

مسعود سعدم « تنگ میدان » و زمین گیر

انعام من کند است و زنجیر است و شلاق .

*

منوچهر آتشی