منافق

پیشانیش به داغ ریا ، تیره گشته بود

بر روحش ابلیس چه سان چیره گشته بود

تسبیح به دست و دلش پر ز کینه بود

با نهروانیان به گمانم قرینه بود

بویی ز اخلاق محمد (ص) نبرده بود

بر دشمنان آل نبی دل سپرده بود

آه از ریاکاری این مردمان دون

اخلاص مرده و اخلاق سرنگون

چون پشمک الدوله به برزن روانه اند

شعله کشند و آتش غم را زبانه اند

ح.د