غزال

آتش به اختیار گشودی به قلب من

از تیربار ناوک مژگانت ای غزال

صحرای دل در عطش خنده های توست

چشم انتظار بارش بارانت ای غزال

از دودمان صبرم و از ایل سرنوشت

پایان بنه گلم ، تو به هجرانت ای غزال

دنیا گلستان شود آخر از آن سبب

از چشمه چاه زنخدانت ای غزال

همچون کلیمیان که به تیه اندرون شدند

سرگشته کوی و بیابانت ای غزال

پایان بنه به مثنوی غصه های من

ایکاش بودمی ز جمله یارانت ای غزال

همچون صبا به تربت دشتی چو بگذری

لاله دمد ز خاک شهیدانت ای غزال .

ح.د