نیمه شب

سگی زوزه می کرد در نیمه شب

صدایش به گوش فلک می رسید

یکی خسته دل خفته روی چمن

به رویا به کاخی سرک می کشید

در اندیشه ی ناتمامی ، حکیم

چرا این جهان را خدا آفرید ?

مریدی پی پیر ، بگرفته بود

حجاب منیت ز جان ، می درید

جواب سوالات لا ینحلش

فقیهی به الهام حق می شنید

یکی شاعر عاشق بی قرار

غزلواره ناز بتش ، می خرید

به مانند آهوی رم کرده ای

دلم زهرچه بود و نبد ، می برید

گذر کرد در آسمان چون شهاب

شهیدی  ز زندان تن ، می رهید

وطن سبزه زاری پر از منفعت

بزی بی مراقب در آن می چرید

ز راه خطا ، ثروت شرق را

چرا سوی مغرب زمین می برید

ولایت شناسان ، در این گیر و دار

به رندان لب تشنه ، رو آورید

امان ز هجمه ی تیر مژگان یار

به هفت آسمانها ، شما شاعرید

سکوت شب از ناله هاتان شکست

شما ساقی حضرت ساغرید

تمنای دل ، لحظه ای با شماست

خدا را  ، گمانم که پیغمبرید .

حسین دشتی