حافظ و آفرینش انسان

فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ ﴿٢٩﴾

پس چون او را درست و نیکو گردانم و از روح خود در او بدمم، برای او سجده کنان بیفتید. (۲۹)

قرآن کریم - سوره حجر - آیه 29

تا نفخت فیه من روحی شنیدم ، شد یقین

بر من این معنی ، که من زآن وی و او زآن ماست .